Ciągle czekasz?

Odkryj główny powód swojego czekania i doświadcz natychmiastowej zmiany tego stanu.

 

Ciągle zwlekasz z realizacją swoich marzeń, odkładasz siebie na później i nie podążasz za tym czego pragnie Twoje serce?  

Ciągle czujesz: niedosyt, brak, nieustającą potrzebę zaspokojenia jakiegoś wewnętrznego pragnienia, a jednocześnie grzecznie czekasz, aż coś się samo zmieni w Twojej rzeczywistości? 

Jak długo będziesz odkładał/a siebie na później?
Ile jeszcze wytrzymasz?

Co musi się stać, abyś wreszcie ruszył/a w kierunku, którego pragniesz?

 

Odkryj swój osobisty powód dlaczego wciąż czekasz i zmień czekanie na działanie.

Prawda jest taka, że nikt, żadna siła, żaden człowiek, żadna okoliczność nie zrobi nic za Ciebie. Nikt nie wykona za Ciebie pracy, którą musisz zrobić sam/a. Możesz czekać bez końca, możesz oczekiwać cudów z zewnątrz, zmiany, która wreszcie poruszy coś w Twoim życiu. Czy jednak chcesz ciągle czekać, trwać w niewiadomej i w ciągłym oczekiwaniu właściwie nie wiadomo na co? Może na cud? może na tragedię, chorobę, jakiś inny punkt zwrotny? A może na jeszcze jakąś inną zewnętrzną siłę, która popcha Cię do zmiany? Ale czy naprawdę tego chcesz? Czy potrzebujesz bólu, doświadczenia dna, wewnętrznej niemocy, albo pozwolenia by inni podjęli za Ciebie decyzję, która popcha Cię naprzód?

 

Czy nie masz już dość czekania?


Odpowiedź masz już w sercu. Poczuj ją w pełni i pozwól jej rozgościć się w Tobie. Twoje serce dokładnie wie czego pragniesz i czego potrzebujesz, ono zna wszystkie odpowiedz i najlepszą drogę.

Stań się świadomym kreatorem swojego życia. Nie musisz już dłużej odtwarzać przeszłości i tworzyć życia jakiego nie chcesz. Nie musisz czekać na okazję, na sprzyjające okoliczności, na innych.  Naprawdę nie musisz! Wiem, że trudno to przyjąć, ale to Twój wybór, Twoje decyzje zaprowadziły Cię do miejsca, w którym jesteś i tylko Ty możesz pomóc sobie wydostać się z niego. Możesz sam stworzyć przestrzeń, która będzie Cię wspierać i umacniać w działaniu i sięganiu po to, czego pragniesz.  

 

To Ty kreujesz każdego dnia swoje życie. Jak?

 

To czemu poświęcasz uwagę rośnie w siłę, to na czym się skupiasz manifestuje się w Twojej rzeczywistości. Czy tego chcesz czy nie i czy dokonujesz świadomych wyborów czy „przypadkowych”, albo ich nie podejmujesz, we wszystkich przypadkach tworzysz swoje doświadczenia. Życie, inni ludzie, świat wokół jest odbiciem lustrzanym Twojego wnętrza. To co wewnątrz, to i na zewnątrz.

 

To trudna prawda, z którą sama długo się kłóciłam. Nie możliwe było dla mnie to, że sama wybieram te wszystkie doświadczenia, sytuacje czy choćby nawet ten czas, w którym nieustannie odkładałam i czekałam na realizację jakiegoś celu, ciągle się do niego przygotowując. Tak mi zależało i wydawało się, że robię wszystko, aby to osiągnąć, byłam wręcz pewna, że angażuję się na 100%. Chciałam doświadczycz radości, szczęścia, chciałam działać i osiągać swoje cele. Niestety życie pokazywało mi zupełnie inne doświadczenia, im bardziej się poświęcałam, tym czułam silniejsze zmęczenie, pojawiał się dziwny opór, piętrzące się przeciwności i trudności, zaskakujące sytuacje, które z czasem zaczęły generować we mnie negatywne emocje i pozbawiały energii. Zaczynały rodzić się wątpliwości, pojawiało się rozczarowanie, zniechęcenie, a za tym poszło porównywanie się do innych. Coraz częściej myślałam o swoich niedoskonałościach, bo skoro nie doświadczam tego, czego chcę to coś ze mną jest nie tak i nie jestem wystarczająco dobra. I tak koło negatywnych myśli zamykało się, a ja popadałam w większą otchłań niezadowolenia i uczucia braku czy porażki. A świat zgodnie z tym, co było w moim wnętrzu odbijał mi to na zewnątrz. Coraz bardziej doświadczałam tego czego nie chciałam, a moja uwaga w pełni była skoncentrowana na braku i niezadowoleniu. Zaczęłam walczyć o każdy ruch, wymuszałam na sobie działania, które nie dawały mi radości, a wręcz prowadziły do frustracji i poczucia własnej niemocy. Czułam, że mam chaos w głowie  ("chcę ale nie chcę"; "chcę, ale się boję"; "chcę, ale nie mogę"; "chcę, ale nie umiem"; "chcę, ale nie mam siły"; "chcę, ale właściwie nie widzę już sensu" , "a właściwie nie wiem czy jeszcze chcę..."itd..,) problemy piętrzyły się, a ja czułam tylko trud i poświęcenie, które towarzyszyło każdej czynności.  Znasz to?

 

Był też taki czas, w którym moja radość życia, moja wewnętrzna miłość i szczęście, które wypływało gdzieś z głębi odbijało się w świecie zewnętrznym i doświadczałam tego jeszcze więcej. Każdy napotkany człowiek, sytuacja, doświadczenie potwierdzało mi, jak życie jest piękne i jaka jestem szczęśliwa. Moje myśli w głowie, słowa, które wypowiadałam zarówno te kierowane do siebie w swoim wnętrzu, jak i te na zewnątrz były skupione wokół możliwości, radości, wdzięczności i pięknej energii, która rozpierała mnie od środka. Życie, inni ludzie, okoliczności w każdej chwili utwierdzały mnie w moim stanie i obdarzały jeszcze większą ilością powodów do radości. Czułam się jak w niebie. Wszystko czego dotknęłam zamieniało się w złoto i osiągałam sukces za sukcesem. W takich momentach nie było mowy o czekaniu czy odkładaniu na później, życie toczyło się w pełni w każej chwili, która była kolejnym doświadczeniem.  Czułam się, jakbym płynęła na fali, w pełni zaopiekoawana, niesiona przez  życie z taką lekkością, łatwością i mocą, która tworzyła najlepsze warianty mojego życia.  To był czas, w którym czułam, że  nic nie muszę robić tylko być; być w pełni, w chwili obecnej i cieszyć się z jej darów. Doświadczyłeś/aś tego?

 

Czy też zauważyłeś tę zależność w swoim życiu? Czy świadomie doświadczałaś tego odbicia lustrzanego, gdzie stan wewnętrzny kreował okoliczności na zewnątrz? 

 

I dokładnie tak jest z czekaniem. Gdy czekasz na lepszy moment, na szczęście, na cud w swoim życiu, to Twoja rzeczywistość dokładnie daje Ci więcej powodów do czekania, do bycia w niepewności, do trwania w zawieszeniu. Czekanie oznacza zatrzymanie, bezruch, stanie w miejscu, bycie w rozkroku pomiędzy przeszłością- tym co było, a przyszłością- tym co ma dopiero być. To rodzaj rezygnacji z doświadczania tego co jest na rzecz oczekiwania na przyszłość. Czekanie rodzi więcej czekania, odkładanie na później mnoży więcej powodów do odkładania.

 

Czy zdarzało Ci się powstrzymać od działania, dokonania jakieś decyzji na rzecz czekania na kogoś, albo na coś, na jakieś okoliczności, moment? Zrobiłbyś to, ale jednak wolałeś się powstrzymać i oddalić działanie/decyzję w czasie. I wszystko jest ok, jeśli to czekania jest chwilowe i nie zaburza procesu zmiany, życia. Gdy jest to moment zatrzymania, refleksji, złapania równowagi czy daniem sobie czasu, którego potrzebujesz, to wszystko jest w porządku. Jednak gdy odwlekanie zaczyna trwać zbyt długo, oddala Cię od życia. Bo życie to ruch. Czekając zamykasz się na doświadczenia, a jednocześnie jesteś uzależniony od tego, co jest na zewnątrz Ciebie. Twoja cała uwaga jest skupiona na rozdarciu, myśli krążą między tym, czego już nie chcesz, a tym co chcesz, a energia, która potrzebuje do życia ruchu zużywana jest na hamowanie wszelkich chęci zrobienia kroku w jedną lub drugą stronę. W ten sposób oddajesz swoją kreację światu zewnętrznemu, a Ty jesteś odtwórcą tego, co znasz i reagujesz tylko na to, co świat Ci przynosi. Czy tego właśnie chcesz? Czy o to Ci chodziło?

 

Kiedy czekasz nie kreujesz tego co chcesz, a to czego nie chcesz; nie doświadczasz nowego, nie korzystasz z nadarzających się okazji, nie sprawdzasz nowych możliwości i nie dokonujesz żadnego wyboru czyli teoretycznie nic się nie dzieje. Jednak czy na pewno? Zbyt długie czekanie i odkładanie na później rodzi w Tobie coraz więcej wątpliwości i coraz większe nadzieje, często jako odrealnione wyobrażenia, które pogłębiają blokady i pobudzają wyobraźnię, która nie koniecznie podąża w korzystnym dla Ciebie kierunku.

 

Poznaj powody czekania i odkładania na później i sprawdź, który z nich zatrzymuje Ciebie w miejscu.

 

• Programy, w które uwierzyłeś i z którymi się utożsamiłeś. To pryzmat, przez który odbierasz rzeczywistość i to w jaki sposób widzisz siebie i świat. Jest to schemat automatycznego, często nieświadomego: myślenia, dokonywania wyborów, zachowania, działania i odczuwania. Innymi słowa to jeden z hologramów, który pokazuje Ci taki świat, jaki jest dostępny w tym danym programie i nic poza nim nie jest możliwe, więc nieustannie odtwarzasz go kręcąc się w miejscu. Jeśli jeszcze nie pozanłeś swojego programu, który Cię ogranicza to zapraszam Cię do rozwiązania quizu na mojej stronie www.jolantawiecek.pl

 

• Strach - to bardzo częsty powód zatrzymania, a wręcz zamrożenia w miejscu i czekania na zmianę, która ma przyjść z zewnątrz. Strach pojawia się w momencie, gdy władzę nad Tobą przejmuje Twoja głowa. Umysł zaczyna tworzyć różne obrazy, warianty zdarzeń, historie, które poparte emocjami tworzą wielką bombę fantazji stworzonych ze zlepku przeszłych doświadczeń, porażek, błędów, cierpienia, trudnych emocji itd. Każdy ruch, zmiana i chęć działania, wyjścia poza strefę czekania rodzi jeszcze większy strach, który z czasem przeradza się w panikę. Z dnia na dzień strach ten rośnie w siłę dokarmiany myślami, emocjami i wyobrażeniami na temat, tego co najgorszego może się stać. W takich sytuacjach nie możesz, a raczej nie potrafisz skupić się na niczym innym, Twoja cała moc jest skupiona na tym, aby utrzymać się w bezpiecznej pozycji, nie narażając siebie na jakąkolwiek niepewność czy błąd. Utrzymanie się w bezruchu, w pozycji niewidzialnej dla „przeciwnika” stanowi priorytet w takiej sytuacji. W głowie krąży tylko myśl, że jesteś w sytuacji bez wyjścia i musisz tak pozostać, aby przetrwać. (Pamiętaj, że nasz gadzi mózg zrobi wszystko, aby przetrwać!).

 

• Brak zaufania i wiary- zarówno do siebie, do tego co robisz, do tego, co chcesz osiągnąć, do samego celu, do sensowności danego działania,  do Siły Wyżej/ Boga/Wszechświata, do życia. Jeśli w coś nie wierzysz, czemuś/komuś nie ufasz, to nie pójdziesz za tym. Możesz świadomie tego bardzo chcieć i robić wszystko, by ruszyć po to, jednak Twoje podświadome wierzenia Ci na to nie pozwolą. Brak spójności między tym czego chce głowa (ego), a czego pragnie serce rodzi niepewność, która zaburza umiejętność podjęcia decyzji. Człowiek zaczyna wątpić w to czego chce i to czego nie chce, granica między jednym a drugim jest coraz bardziej rozmyta. Wewnętrzny chaos będzie podważał wszelkie wybory i budził nieufność wobec jakiejkolwiek decyzji.  

 

• Oddawanie odpowiedzialności na zewnątrz – kiedy nie masz zaufania do siebie i swojego życia z automatu zaczynasz czekać na „pomoc” z zewnątrz. Powstrzymujesz się od działania, bo bardziej ufasz i pokładasz nadzieje w świecie zewnętrznym niż w sobie. Wolisz zatrzymać cały swój potencjał, wewnętrzną moc kreacji, by ktoś/coś na zewnątrz dało Ci zielone światło, pozwolenie na zrobienie tego, czego pragniesz.  W ten sposób kierujesz swoją energię na zewnątrz, tracąc swoją pewność siebie, sprawczość i zaufanie, że możesz to zrobić, dasz radę i masz w sobie wszystko czego potrzebujesz, by po to sięgnąć. Z innych ludzi, świata zewnętrznego, okoliczności, metod zaczynasz robić sobie bogów, którzy decydują za Ciebie. Nieświadomie uzależniasz się od kogoś, czegoś i to temu poświęcasz uwagę oczekując, że zmiana- wybawienie przyjdzie z zewnątrz.

 

• Przekonania- na temat: siebie, świata i praw nim rządzących, tego co chcesz zrobić, osiągnąć, kim chcesz się stać itd. Przekonania to prawdy, w które wierzy Twoja podświadomość i na ich podstawie dokonuje wyborów i kreuje rzeczywistość. To często bardzo głęboko wpojone myśli, informacje, zasady, wierzenia, które realizują się, jak samospełniająca się przepowiednia, dopóki nie zostanie uświadomiona i „odczarowana”. Może nie działasz, bo czujesz się niewystarczająco dobry, czujesz, że czegoś Ci brakuje, coś jest z Tobą nie tak, czujesz jakiś brak, niedomaganie, że Ci nie wolno. Masz wyrobione przekonanie na temat siebie, życia, sytuacji, w której się znalazłeś, możliwości, jakie masz. Pozostanie w tej energii rodzi jeszcze więcej braku, niepewności, niewystarczalności i często prowadzi do lęku.

 

• Walka – czyli siłowa chęć wymuszenia oczekiwanego skutku poprzez brak akceptacji tego co jest i poświęcenie siebie, swojej harmonii, na rzecz tego, co ma być. Wejście na drogę wojny z wszystkimi przeciwnościami. Krążące myśli: „nie poddam się, będę walczyć do końca, nie dam się, muszę wygrać”, to nie tylko brak zgody, akceptacji tego, co jest, ale to przede wszystkim zasiewanie ziaren odrzucenia, lęku przed porażką, braku zaufania, niechęci i byciu w nieustannej gotowości i kontroli. Walka zawsze rodzi niepewność i strach, a także więcej powodów, okoliczności do kolejnej walki. Podczas walki skupiony jesteś na walce, a nie na rodości i lekkości. Chęć unicestwienia tego, co Ci nie pasuje, z czym się nie zgadzasz i czego nie akceptujesz nieświadomie pogłębia ten stan walki, strachu, trudu, ciężkiej pracy czy bólu. Walka rodzi emocje, które zamykają Cię na przyjmowanie, akceptacja stawia Cię w punkcie neutralnym i daje wybór, otwiera Cię na prowadzenie. Akceptując stan, miejsce, w którym jesteś zamykasz drzwi przeszłości, tego co było i odzyskujesz siły potrzebne do ruszenia dalej. Twoja energia skupiona jest na możliwościach.

 

Im dłużej Twoja uwaga jest skupiona na powodzie, przez który czekasz i odkładasz na później, tym dłużej pozostajesz w tej przestrzeni i niemożności zmiany tego. Nie da się z poziomu braku, niedostatku, strachu, wskoczyć na poziom obfitości i radości czy zaufania. To nie jest jednorazowy przeskok, jak czasem może się wydawać, że obudzisz się rano i po prostu zrobisz to. Oczywiście jest to możliwe, ale wg zasady co posiejesz to zbierzesz. Jeśli już zasiałeś w sobie ruch, zmianę zacząłeś o tym myśleć, mówić i żyć tą zmianą, tak jakby się ona wydarzyła, tak też się stanie. Gdy zaś jesteś nieustannie skupiony na braku i strachu, to generujesz więcej okoliczności do tego, by ten strach i brak potwierdzić. Czekasz i doświadczasz coraz więcej powodów i okoliczności wewnętrznych i zewnętrznych do odkładania na później, tylko dlatego, że ciągle je karmisz swoimi myślami, emocjami i czynami.

 

 

Poznaj jedno z najważniejszych ćwiczeń, które pomogą Ci uwolnić się od czekania i wejść na drogę działania. Nie zniechęcaj się jego prostotą, bo to w prostocie drzemie moc zmiany.

 

Stań się swoim obserwatorem, świadomie przyglądaj się i najlepiej zapisuj przez kilka dni:

1. o czym myślisz przez cały dzień? Jakie myśli dominują? Na jakich myślach skupiasz swoją uwagę?

 2. Jakich słów używasz? Jak formułujesz pragnienia? Przypatrz się poprzez jakie słowa wdrażasz swoje myśli, które myślisz?

3. Zobacz, jak Twoje słowa i myśli kreują Twoją rzeczywistość. Twoje czyny, to słowa wprowadzone w ruch, w działanie.

 

To co dzieje się w Tobie w myśli, słowach i czynach, to kreuje Twoją rzeczywistość. Kiedy czekasz myślisz: np. nie jestem wystarczająco dobry; nie dam rady; nie mogę; boję się. Mówisz: nie jestem gotowy; to nie jest dobry czas dla mnie; nie dzisiaj; sytuacja mi nie sprzyja. Za tym idzie czyn: czekanie, odkładanie, przesuwanie, zwlekanie, stanie w miejscu.

 

A gdyby tak zmienić coś i pomyśleć inaczej? Ufam sobie; ufam życiu; mam idealne warunki na działanie; mam wszystko czego potrzebuję; czas mi sprzyja; wszystko jest idealne, Bóg/ Wszechświat chce mojego szczęścia. I wyrazić to w słowach: Jestem gotowa/y i działam; idę po swoje; jestem szczęściarzem; sprawdzę to rozwiązanie; spróbuję czegoś nowego; dlaczego nie! Biorę życie w swoje ręce. Czyny: Ruch, działanie, doświadczenie.

 

Przeprowadź to doświadczenie na sobie i na tym argumencie, wymówce, myśli, która najczęściej zatrzymuje Cię przed działaniem i przez którą  wchodzisz w tryb czekania.  

 

To naprawdę działa! Zmień obiekt skupienia Twojej uwagi z tego czego nie chcesz na to co chcesz. Zasilaj tylko to co pochodzi z miłości, daje radość i szczęście. Odwróć się od myśli, emocji, działań, które generują w Tobie lęk, niechęć, ból, bezradność, poczucie winy, zależność. Wejdź na drogę światła i podążaj w stronę swojej prawdy, swoich marzeń realizując swój wyjątkowy potencjał.

Życie, jakiego pragniesz jest w twoich rękach,  korzystać z niego.

 

Masz pytania, coś jest niezrozumiałe śmiało napisz do mnie z chęcią pomogę❤

 

 

 

« wstecz